Γιά τήν Ἀκολουθία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Tρίτης τό ἑσπέρας,
15ῃ Ἀπριλίου 2025
«Ὅτε ἡ ἁμαρτωλός προσέφερε τό μύρον, τότε ὁ μαθητής συνεφώνει
τοῖς παρανόμοις» (Αἶνοι Μεγάλης Τετάρτης).
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Δύο ἀντίθετες προσωπικότητες μᾶς παρουσιάζει ἡ Ἐκκλησία μας τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τετάρτη. Ἡ μία προκαλεῖ τήν συμπάθεια ἡ ἄλλη τήν ἀποστροφή. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀντιπαραβάλλει, ἀντιπαραθέτεικαί συγκρίνει τίς δύο αὐτές μορφές, τόν Ἰούδα καί τήν ἁμαρτωλή γυναῖκα. Ἡ μέν ἁμαρτωλή γυναῖκα προσφέρει τό πολύτιμο μύρο, γιά νά τιμήσει τόν Χριστό, δείχνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν μετάνοιά της. Ὁ δε Ἰούδας ἐτοιμάζεται νά προδώσει τόν Χριστό, λόγω τῆς φιλαργυρίας του καί κατ’ ἐπέκτασιν τῆς πλεονεξίας του.
Γιά τήν ἄγνωστη καί ἀνώνυμη αὐτή γυναῖκα, μᾶς μιλάει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. «Καί ἰδοῦ μία γυναῖκα τῆς πόλεως αὐτῆς, ἡ ὁποῖα ἦτο ἁμαρτωλή, ὅταν ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Ἰησοῦς τρώγει εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου, ἔφερε ἕνα ἀλαβάστρινον δοχεῖον γεμάτο μύρον. Καί ἀφοῦ ἐστάθη πίσω, πλησίον στους πόδας τοῦ Ἰησοῦ, ἀνελύθη εἰς δάκρυα καί ἄρχισε νά βρέχῃ τούς πόδας Του μέ τά δάκρυά της, καί νά τούς σπογγίζῃ μέ τίς τρίχες τῆς κεφαλῆς της. Συγχρόνως δέ, ἐφιλοῦσε συνεχῶς μέ βαθείαν εὐλάβειαν τούς πόδας Του καί τούς ἄλειφε μέ μύρον» (Λουκ. 7, 37-38).
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς γιά λόγους διακρίσεως δέν ἀναφέρει τό ὄνομα τῆς γυναίκας. Δέν τήν διασύρει. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι οἱ Ἀπόστολοι, ἐνῶ δέν ἔκρυβαν τίς δικές τους ἀτέλειεςκαί πτώσεις, ὅταν ἀναφέρονταν σέ ἁμαρτωλούς πού μετανοοῦσαν, δέν ἀνέφεραν τό ὄνομά τους. Τήν προβάλει ὅμως ὁ Χριστός στούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν αἰῶνων, γιά τήν μετάνοιά της. «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτῆς» (Μᾶρκ. 14, 9).
Ὁ Χριστός συγχωρεῖ κάθε ἄνθρωπο πού μετανοεῖ. Συγχώρεσε καί τήν γυναῖκα πού μετανόησε. Παρατηροῦμε ὅτι ἡ ἔμφαση τῆς Ἐκκλησίας μας σήμερα, εἶναι στήν μετάνοια, ὄχι στό ἁμάρτημα τῆς πορνείας. Νά τονίσουμε ὅτι ὁ Χριστός συγχώρεσε μέν τό πρόσωπο δέν ἀμνήστευσε δέ τήν πορνεία. Στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἁμαρτία καταδικάζεται, ὁ ἁμαρτωλός πού μετανοεῖ συγχωρεῖται.
Στά πρόσωπα τῆς γυναίκας καί τοῦ Ἰούδα, βλέπουμε ὅτι προτυπώνεται ὁ «σκλαβωμένος» ἤ ὁ «ἐλεύθερος» ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπος. Ἐνῷ ἡ γυναῖκα ἦταν ὑπόδουλη στά δεσμά τῆς ἁμαρτία, μέ τήν μετάνοιά της ἐλευθερώθηκε ἀπό τόν Χριστό. Ὁ Ἰούδας ἀπό τήν ἄλλη, προσκεκλημένος στήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία ὡς μαθητῆς τοῦ Κυρίου, ὑποδουλώθηκε στό πάθος τῆς πλεονεξίας. «Αὕτη ἠλευθεροῦτο, καὶ ὁ Ἰούδας δοῦλος ἐγεγόνει τοῦ ἐχθροῦ».
Ποιος ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ, ὅτι δέν ἔχει ἁμαρτίες; «Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν» (Α΄ Ἰωάν.1,8), μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ὅποιος δέν ζεῖ μέ ψευδαισθήσεις ἀλλά ἔχει συναίσθηση τῆς καταστάσεώς του, ὅποιος εἶναι αὐστηρός μέ τόν ἑαυτό του καί ἀγαπᾶ τόν Θεό, αὐτός βλέπει καί αἰσθάνεται, ὅτι ἔχει πολλές ἁμαρτίες. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος βλέπει τήν ψυχή του καί μαζί μέ αὐτόν καί ἐμεῖς πρίν ἀπό λίγο εἴπαμε, ὅτι ἁμαρτήσαμε περισσότερο ἀπό τήν πόρνη, μέ τίς πράξεις, τίς σκέψεις, τούς λογισμούς καί τήν γενικότερη στάση μας ἀπέναντι στόν Θεό. «Ὑπὲρ τὴν Πόρνην Ἀγαθὲ ἀνομήσας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοι προσῆξα» (κοντάκιον Μ. Τετάρτης).
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προχωροῦμε νά βιώσουμε τά Ἄχραντα Πάθη, τόν Σταυρό καί τήνἈνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἀναλογιζόμαστε ἡ ψυχή μας σέ τί κατάσταση βρίσκεται; Ὅπως τῆς γυναίκας, δηλαδή σέ κατάσταση μετανοίας ἤ ὅπως τοῦ Ἰούδα, σέ κατάσταση ἐμπαθῆ καί ὑπόδουλη στήν ἁμαρτία; «Ψυχαῖς καθαραῖς, καὶ ἀρρυπώτοις χείλεσι» μᾶς συμβουλεύει ἡ Ἐκκλησία μας, νά ζήσουμε αὐτα τά Φρικτά καί Ἅγια γεγονότα.
Ἄς ζοῦμε διαρκῶς ἐνμετανοίᾳ. Ἄς ἀγωνιζόμαστε μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ κατά τῶν παθῶν μας καί τῆς ἁμαρτίας, γιατί ὅπως μᾶς λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, «Ἡ μετάνοια εἶναι φοβερό καί τρομερό ὄπλο στά χέρια τοῦ ἁμαρτωλοῦ κατά τοῦ διαβόλου. Εἶναι μαχαίρι πού κόβει τό κεφάλι του, εἶναι ἐλπίδα σωτηρίας, ἀνοίγει τόν οὐρανό καί μᾶς εἰσάγει στόν Παράδεισο». Ἀμήν.
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
