Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει νά ἑορτάσουμε σήμερα, ὅλοι μαζί, ἕνα σπουδαῖο, ἕνα χαρμόσυνο γεγονός: Τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μας. Σαράντα ἡμέρες μετά τήν Θεία Γέννηση, ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ προσέρχονται στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων καί παραδίδουν στά χέρια τοῦ Ἱερέως Συμεών τόν μικρό Ἰησοῦ. Πρόκειται γιά μία ὑποχρέωση, ἡ ὁποία ἀφοροῦσε ὅλα τά νεογέννητα πρωτότοκα ἀγόρια τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ἐμεῖς ὅμως, ὡς Χριστιανοί, βρισκόμαστε μπροστά σέ ἕνα γεγονός μέ ὑψηλό συμβολισμό καί βαθύτερες προεκτάσεις.
Ὅπως διακρίνουμε καί στήν ὑπέροχη εἰκόνα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἕνας σεβάσμιος γέροντας, ἕνας ἡλικιωμένος Ἱερέας τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, παίρνει στά χέρια του καί κρατᾷ μέ θαυμασμό καί δέος τόν μικρό στήν ἀνθρώπινη ἡλικία Του, ἀλλά ἄπειρο στήν θεϊκή Του δόξα Υἱό τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι ὅμως μόνον τά χέρια τοῦ Συμεών. Τόν Χριστό, τήν ὥρα εκείνη, κράτησαν τά χέρια ὅλων τῶν δικαίων καί ὅλων τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἦταν ἡ στιγμή, πού πανάρχαιοι πόθοι καί προφητεῖες ἐκπληρώθηκαν. Ἦταν ἡ στιγμή, πού μία ὁλόκληρη ἀνθρωπότητα, ἐξαντλημένη ἀπό τόν πόνο τοῦ προπατορικοῦ χωρισμοῦ ἀπό τόν Θεό Πατέρα καί βυθισμένη στήν σκιά τοῦ θανάτου, εἶδε, μέ τά μάτια τοῦ θεοδόχου Συμεών, τίς ἐλπίδες της νά ἀναπτερώνονται καί τήν προοπτική τῆς αἰώνιας ζωῆς νά ἀνατέλλει ξανά.
Αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἐκπλήρωση τῶν πόθων καί τῶν προφητειῶν τοῦ περιούσιου λαοῦ τοῦ Θεοῦ πού ἀνέλαβε νά διατηρήσει ζωντανή τήν ἐλπίδα ὅλης τῆς Οἰκουμένης ἐπί αἰῶνες, ἀποτελεῖ καί τήν αἰτία τῆς ἐπιλογῆς τῆς σημερινῆς Ἀποστολικής περικοπῆς ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρόκειται γιά ἕνα ἀπόσπασμα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Ἑβραίους. Μιᾶς ἐπιστολής πού γράφτηκε ἀκριβῶς γιά νά ἐπισημάνει στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ πώς, ἐπιτέλους, οἱ προφητεῖες ἐκπληρώθηκαν καί πώς ἕνα πρόσωπο, τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, βρίσκεται ὑπεράνω ὅλων τῶν δικαίων, ὅλων τῶν Πατριαρχῶν καί ὅλων τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Ἕνα σημαντικότατο καί, συγχρόνως, αἰνιγματικό πρόσωπο πρωταγωνιστεῖ στήν σημερινή περικοπή. Πρόκειται γιά τόν Ἱερέα Μελχισεδέκ. Ὁ Ἱερέας αὐτός παρουσιάζεται νά εὐλογεῖ τόν μεγάλο προπάτορα Ἀβραάμ, μετά τήν νίκη του ἐναντίον τῶν εἰδωλολατρῶν Βασιλέων καί ἐκεῖνος, μέ τήν σειρά του, νά τοῦ προσφέρει τό ἕνα δέκατο ἀπό τά λάφυρα, μιά πράξη πού ἀπευθυνόταν, τήν ἐποχή ἐκείνη, μόνον σέ πολύ σπουδαῖα πρόσωπα. Σπουδαῖο, λοιπόν, πρόσωπο ὁ Μελχισεδέκ ἀλλά καί μοναδική περίπτωση σέ ὅλη τήν Παλαιά Διαθήκη. Γιατί ἄραγε; Διότι δέν ἀναφέρεται οὔτε ἡ γενεαλογία του, οὔτε τό πότε καί τό πώς πέθανε, γεγονός μοναδικό γιά τά πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιά τά ὁποῖα πάντα ἀναφέρονται οἱ πρόγονοι, ὁ τρόπος πού πέθαναν καί οἱ ἀπόγονοί τους. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἱερέας Μελχισεδέκ παρουσιάζεται σάν νά μήν ἔχει πατέρα ἐπί τῆς γῆς καί νά παραμένει ἕνας αἰώνιος Ἱερέας.
Τό πρόσωπο τοῦ Μελχισεδέκ, λοιπόν, κατά τήν διδασκαλία τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μεταβάλλεται σέ σύμβολο ἀλλά καί προάγγελο τοῦ ἀληθινού Μεσσία, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος δέν γνώρισε ἐπίγειο πατέρα καί συνεχίζει νά ζεῖ στούς αἰῶνες. Αὐτό ἀκριβῶς ἀναφέρει καί ὁ Προφήτης Δαβίδ, ὅταν κάνει λόγο στόν ἑκατοστό ἔνατο ψαλμό του γιά τόν πολυαναμενόμενο μεσσία. Μιλᾷ, δηλαδή, γιά ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος, μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ, θά ὑποτάξει τούς ἐχθρούς του καί θά μείνει ὡς ἕνας αἰώνιος Ἱερέας, ὅπως συμβολικά συνέβη καί μέ τόν Μελχισεδέκ.
«Ὥμοσε Κύριος καί οὐ μεταμεληθήσεται.
Σύ ἱερεύς εἰς τόν αἰώνα,
κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ».
Ὁ μέγας Ἀπόστολος, λοιπόν, καλεῖ τούς συμπατριῶτες του, ἀλλά καί ὅλους μας, νά εὐφρανθοῦμε, ὅπως ὁ γέροντας Συμεών, διότι, στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ἐπαληθεύεται περίτρανα ὁ ἐρχομός τοῦ Μεσσία καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου.
Λέει ὅμως καί κάτι ἀκόμα ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν μέ τό σημερινό του λόγο, τόν ὁποῖο θά κατανοήσουμε μόνο ἐάν γνωρίζουμε τό τί σήμαινε γιά τούς Ἑβραίους τό Ἱερατείο, δηλαδή ἡ τάξη τῶν Ἱερέων, ἡ ὁποία εἶχε ἱδρυτή τόν ἀδελφό τοῦ Μωυσέως, τόν Ἀαρών. Ποιά εἶναι, λοιπόν, ἡ σημασία τῶν Ἱερέων γιά τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ; Πρόκειται γιά τά πρόσωπα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα μεσολαβοῦν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ Θεοῦ καί προσφέρουν τίς θυσίες ὡς ἔνδειξη πίστεως καί ἀφοσίωσεως στόν Θεό. Ἕναν Θεό πού, κατά τούς Ἑβραίους, παρακολουθεῖ μέ προσοχή τήν πιστή τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ, προκειμένου νά ἀποστείλει τήν ὑποστήριξη καί τήν εὐλογία Του.
Σ΄ ἐμᾶς ὅμως φανερώθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἕνας ἄλλος Ἱερέας, ἀπό ἄλλη ἱερατική τάξη. Ἕνας Ἱερέας πού δέν διδάσκει ἀφ΄ ὑψηλοῦ, ἀλλά συμπάσχει μέ τόν ἄνθρωπο. Ἕνας Ἱερέας πού δέν θυσιάζει ζῶα, ἀλλά θυσιάζει τόν Ἑαυτό Του. Ξανά λοιπόν, ὅπως συμβαίνει σέ ὅλες τίς ἐπιστολές του, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει μέ συνέπεια καί ὑπομονή πώς δέν εἶναι ὁ Θεός ἕνας αὐστηρός ἐπουράνιος δικαστῆς πού πρέπει νά ἐξευμενίσουμε προσφέροντας τό αἷμα τῶν ζώων πάνω στό θυσιαστήριο ἀλλά ἕνας φιλόστοργος Πατέρας, ὁ Ὁποῖος, ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης του γιά τά παιδιά Του, ἔγινε ἄνθρωπος καί προσέφερε τό δικό Του Αἷμα γιά τήν σωτηρία τους.
Ἀδελφοί μου,
Μέσῳ τοῦ πρωταγωνιστῆ τῆς σημερινῆς Ἀποστολικής περικοπῆς, δηλαδή τοῦ Ἱερέως Μελχισεδέκ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναγγέλλει μία νέα πραγματικότητα καί ἕναν νέο δρόμο πρός τόν Θεό. Ἐξυψώνει τήν πίστη καί τήν ἀγάπη καί μᾶς καλεῖ νά νιώσουμε τήν χαρά τῆς παρουσίας Του ἀνάμεσα μας. Ἰδιαίτερα σήμερα, ἡ εὐφροσύνη τοῦ γέροντα Συμεών, καθώς κρατᾷ στά χέρια του τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου καί βλέπει μέ τά μάτια του τό φωτεινό Του πρόσωπο, ἀποτελεῖ γιά ἐμᾶς διαβεβαίωση καί ὑπόσχεση γιά μία ζωή πλημμυρισμένη ἀπό χαρά, ὅσο ζοῦμε τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί γινόμαστε Μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Κυρίου μας, μέσῳ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τό πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου καί Ἀρχιερέως πού ἔχουμε στήν Ἐκκλησία μας καί ἀντικρύζουμε στήν Θεία Λειτουργία, δέν ἀποτελεῖ ἀξίωμα ἐξουσίας ἀλλά εἰκόνα Ἐκείνου, τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος, ὅπως ἀναφέρει στήν ἴδια ἐπιστολή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, δέν στέκεται ψηλότερα καί μακριά, ἀλλά δίπλα μας, ἔχοντας ὑποστεῖ μέ τόν Σταυρό Του, τόν ἴδιο πόνο καί τίς ἴδιες πληγές πού ταλαιπωροῦν τήν δική μας ὕπαρξη.
Ἀφού, λοιπόν, τέτοιον Ἀρχιερέα γνωρίζουμε, ἄς προσερχόμαστε πρός Αὐτόν μέ πίστη, θάρρος καί ἀπόλυτη βεβαιότητα πώς ἀποτελεῖ ἀδάπανη πηγή χάριτος καί ἐλέους,
Ἀμήν._
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
