«Γεωργηθείς ὑπό Θεοῦ, ἀνεδείχθης τῆς εὐσεβείας γεωργός τιμιώτατος»
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Ἄν ὑπάρχουν ἥρωες ἀθάνατοι, ἔνδοξοι καί μακαριστοί, αὐτοί εἶναι οἱ στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι δέν ἀποθνήσκουν, δέν σβήνει ἡ δόξα τους καί ζοῦν αἰωνίως. «Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι». Ἕνας τέτοιος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ εἶναι καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος, πού ἑορτάζουμε σήμερα. Καί ἐνῶ περνοῦν τά χρόνια, ὁ Ἅγιος Γεώργιος στέκεται ἀθάνατος στήν συνείδηση τῶν Χριστιανῶν, πανθαύμαστος καί πολυΰμνητος ἀθλητής. Γενεές τόν ψάλλουν, βασιλεῖς καί ἡγεμόνες ἀνά τούς αἰῶνες τόν ἔχουν προστάτη, ναοί ἀνεγείρονται, ἑορτές καί πανηγύρεις προσφέρονται πρός τιμήν του. Καί αὐτό, διότι εἶναι ὁ «τροπαιοφόρος καί μεγαλομάρτυς» τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὀνομάζεται «τροπαιοφόρος» ἐπειδή ὡς στρατηγός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ διακρινόταν ἀπό νεαρή ἡλικία γιά τήν μεγάλη του γενναιότητα καί γιά τά πολλά του τρόπαια. Τροπαιοφόρος, ἐπίσης, ἀναδείχθηκε καί στό μαρτύριό του, ἀφού κατατρόπωσε τόν σκληρό τύραννο Διοκλητιανό καί τόν νοητό ἐχθρό καί μισόκαλο διάβολο. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος στό μαρτύριό του ὑπέμεινε καθημερινά φρικτά βασανιστήρια, ὅπως τό μαρτύριο τοῦ τροχοῦ, πού τοῦ κατέκοβε τό σῶμα, τόν λάκκο μέ ἀσβέστη, ὅπου ἐπιχείρησαν νά τόν ψήσουν, ὥσπου, τελικά, διά ἀποκεφαλισμοῦ παρέδωσε τήν ἁγία του ψυχή γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἅγιος, μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, πραγματοποίησε πολλά θαύματα ἐν ζωῇ, κατά τήν διάρκεια τῶν μαρτυρίων του ἀλλά καί μετά θάνατον, ἕως τίς ἡμέρες μας.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἀναφέρεται ὡς «ἐλευθερωτής τῶν αἰχμαλώτων καί ὑπερασπιστής τῶν πτωχῶν», διότι, ὅπως διαβάζουμε στόν ἱερό Συναξαριστή, πρό τοῦ μαρτυρίου του ἀπελευθέρωσε ὅλους τούς δούλους του καί μοίρασε ὅλα του τά ὑπάρχοντα στούς πτωχούς.
Ὀνομάζεται, ἐπίσης, «ἰατρός τῶν ἀσθενούντων», διότι μέ τήν μαρτυρική, εὐεργετική καί θαυματουργική του Χάρι, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται ἀνά τούς αἰῶνες στούς πιστούς, θεράπευε καί θεραπεύει παντοειδεῖς σωματικές καί ψυχικές ἀσθένειες. Ἡ ἰδιότητά του, τέλος, ὡς γενναίου καί νικητοῦ στρατηγοῦ, γρήγορα συνετέλεσε ὥστε ὁ Ἅγιος Γεώργιος νά καθιερωθεῖ ὡς προστάτης στρατευμάτων, μοναχικῶν ταγμάτων, βασιλέων καί ὁλόκληρων βασιλείων καί ἐθνῶν, ἐγκωμιάζοντας αὐτόν, ὡς «βασιλέων ὑπέρμαχος».
Ὁ ἱερός ὑμνογράφος παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου, ἀποφαίνεται, ὁτι ὁ Γεώργιος ὑπῆρξε ὁ ἰδανικός ἀγρός, ὁ ὁποῖος καλλιεργήθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, μέ πολύ καλά ἀποτελέσματα: «Γεωργηθείς ὑπό Θεοῦ, ἀνεδείχθης τῆς εὐσεβείας γεωργός τιμιώτατος». Ὑπῆρξε ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «Θεοῦ γεώργιον» (Α’ Κορ. 3, 9), εὐλογημένο χωράφι, πού μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ «ἐποίησε καρπόν ἑκατονταπλασίονα» (Λουκ. 8, 8). Ὁ Ἅγιος Γεώργιος, ἔσπειρε καί καλλιέργησε μέ πόνους καί κόπους τόν σπόρο τῶν θείων ἐντολῶν, ποτίζοντάς τον μέ τό ἴδιο του τό μαρτυρικό αἷμα. Προκειμένου νά κερδίσει τόν Χριστό, ὁ Ἅγιος Γεώργιος θεώρησε τά πλούτη, τήν κοσμική δόξα, τά ἀξιώματα, ὡς σκύβαλα καί ἄξια περιφρονήσεως. Βίωσε τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδίσω καὶ εὑρεθῶ ἐν αὐτῷ» (Φιλ. 3, 8-9).
Ἄς μιμηθοῦμε τόν Ἅγιο Γεώργιο γιά νά γίνουμε καί ἐμεῖς γεώργιοι τοῦ Χριστοῦ. Γεώργιοι στήν πίστη καί στήν ὁμολογία, γεώργιοι στήν ἐγκράτεια καί στήν σωφροσύνη, γεώργιοι στήν ἀνδρεία καί στήν τόλμη στόν πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν, ὥστε νά καταστοῦμε μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, υἱοί τῆς Ἀναστάσεως καί υἱοί τοῦ ἀνεσπέρου φωτός. Ἀμήν.
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
