«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον καί τοῦ ἀπ΄ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις».
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Καμία γυναῖκα, ἐκτός ἀπό τήν Παναγία μας, δέν ἀξιώθηκε ποτέ, νά ἀκούσει τόν ἀγγελικό χαιρετισμό. «Χαῖρε, κεχαριτωμένη. ὁ Κύριος μετά σοῦ. εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν» (Λουκ. 1, 28). Ἡ Κυρία Θεοτόκος εἶχε τήν θεία Χάρη στόν μέγιστο βαθμό, καί εἶχε ὅλες τίς χάρες, ὅλες τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ.
Εἶχε τήν χάρη τῆς ἁγνότητος, «τήν ὡραιότητα τῆς παρθενίας» τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ποτέ δέν τήν ἐμόλυνε, οὔτε ὁ παραμικρός λογισμός. Εἶχε τήν χάρη τῆς ἀφιερώσεως στόν Θεό, ἀπό νεαρᾶς ἡλικίας στόν Ναό. Εἶχε τήν χάρη τῆς βαθειᾶς ταπεινώσεως. Ἡ Παναγία μας κρύπτεται. Πολύ λίγες φορές φανερώνεται, καί αὐτές τίς φορές, πολύ ταπεινά καί διακριτικά. «Ὅ,τι ἄν λέγει ὑμῖν ποιήσατε» (Ἰω. 2,5) εἶχε πεῖ στόν γάμο τῆς Κανᾶ, μέ συστολή. Εἶχε τήν χάρη τῆς ὑπακοῆς, διότι ἔκανε τέλεια ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γι΄ αὐτό καί ἐνώπιον τοῦ Ἀρχαγγέλου, μέ ὑπακοή δέχεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ «Ἰδοῦ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα Σου» (Λκ. 1, 38). Εἶχε τήν χάρι, νά συνεργασθεῖ μέ τόν Θεό, γιά τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. Διότι, ὅπως τονίζουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Παναγία μας, δέν ὑπῆρξε ἕνα ὄργανο ἀμήχανο, ἕνα ὄργανο ἀδρανές, ὅσον ἀφορᾶ τήν Σάρκωση τοῦ Θεοῦ, ἀλλά συνεργάσθηκε μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς της στό νά γεννηθεῖ ὁ Χριστός.
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Θεοτόκο, ἦταν ἐνταγμένη στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ προαιωνίως. Τό σχέδιο αὐτό, αὐτή ἡ «προαιώνιος βουλή» τοῦ Θεοῦ γιά τήν μυστηριώδη σάρκωση τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἦταν μέχρι τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, «ἄγνωστον», «ἀπόκρυφον» καί «κεκρυμμένον μυστήριον», ὄχι μόνο γιά τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί γι΄ αὐτούς ἀκόμη τούς Ἀγγέλους.
Μέ τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, ἀνοίγει ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας γιά τό ἀνθρώπινο γένος. «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται». Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ «λαμβάνει δούλου μορφήν» καί «μετέχει τοῦ ἡμετέρου φυράματος», γίνεται, δηλαδή, ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς ἀναπλάσει, νά μᾶς ἁγιάσει καί μᾶς ἐπαναφέρει «εἰς τήν ἀρχαίαν μακαριότητα».
Δικαιολογημένα, στήν σημερινή Ἑορτή, ἀναφέρεται, πώς πραγματοποιεῖται «τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον καί τοῦ ἀπ΄ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις». Χωρίς τόν Εὐαγγελισμό καί τήν σάρκωση τοῦ Θεανθρώπου, δέν μποροῦσε νά πραγματοποιηθεῖ ἡ δική μας σωτηρία.
Τήν σωτηρία καί τήν ἐλευθερία, ἑπομένως, μᾶς χάρισε ὁ Κύριος. Αὐτήν τήν σωτηρία καί τήν ἐλευθερία ὅμως, ἑορτάζει καί σήμερα τό γένος τῶν Ἑλλήνων. Ἐθνική ἀνάσταση ἀπό τήν σκλαβιά καί τήν δουλεία. Ἐθνική ἐξόρμηση πρός τήν ἐλευθερία.
Θυσία ἁγία καί ὁλοκαυτώματα ἱερά. Πέφτουν οἱ ἥρωες, οἱ ἀγωνιστές, γιά νά ζήσει καί νά ἐλευθερωθεῖ τό γένος. «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία, καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία». Καί ἡ πατρίδα ἐλευθερώνεται καί ἡ θυσία θριαμβεύει καί ὁ θάνατος γίνεται δόξα καί ζωή.
«Σταθῆτε, λοιπόν, καί μένετε στερεοί καί ἀκλόνητοι στήν ἐλευθερία, μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός μᾶς ἡλευθέρωσε καί μή βάζετε πάλι τόν ἑαυτό σας κάτω ἀπό τόν ζυγό τῆς δουλείας τῶν τυπικῶν διατάξεων τοῦ Νόμου» (Γαλ. 5,1), μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Εἶναι, σάν νά μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος, πώς τήν σωτηρία, πού εἶναι ἡ ψυχική μας λύτρωση καί ἐλευθερία, καί τήν ἐθνική μας ἀποκατάσταση, ὁ Χριστός μᾶς τά δώρησε.
Ἄς σταθοῦμε, λοιπόν, ψηλά, στό οὐράνιο ὕψος πού μέ τήν Σάρκωση καί τήν θυσία Του, μᾶς ἀνέβασε ὁ Χριστός. Καί ἐλεύθεροι ἠθικά, λυτρωμένοι ἀπό πάθη ἐγωϊστικά καί τυραννικά, ἀπαλλαγμένοι ἀπό κακίες πού θανατώνουν τήν ψυχή καί διχάζουν τό Ἔθνος, ἄς γευόμαστε τήν θεία λύτρωση καί ἐλευθερία, πού μᾶς χάρισε ὁ Λυτρωτῆς Χριστός, διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ἀμήν.
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
