Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Μέγας Ἅγιος, μέγας ἐρημίτης καί ἀσκητής καί ὅσιος, ὑπῆρξε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, τόν ὁποῖον σήμερα ἑορτάζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Ἀπό μικρός, πιστός Χριστιανός καί ἀφωσιωμένος στόν Σωτῆρα Χριστό, ἀπόθησαύριζε μέσα στήν ἀγνή καί ἄδολη καρδιά του, τούς λόγους τοῦ Κυρίου, ὥστε καίτοι ἀγράμματος κατά κόσμον, νά γνωρίζει ἀπό στήθους ὅλο τό Ἱερό Εὐαγγέλιο καί τήν Ἁγία Γραφή.
Ὅταν ἦταν σέ νεαρή ἡλικία, 20 ἐτῶν, ἄκουσε τόν λόγο τοῦ Κυρίου «εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί ἔξεις θησαυρόν ἐν τῷ ούρανῷ, καί δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. 19,21). Ἀπαρνεῖται τά πάντα, μοιράζει τήν περιουσία του στούς πτωχούς, καί παίρνει τόν δρόμο τῆς ἐρήμου τῆς Αἰγύπτου, γιά νά ζήσει τόν σκληρό βίο τοῦ πτωχοῦ ἀσκητοῦ καί ταπεινοῦ ἐρημίτου.
Ἐκεί στήν ἔρημο ἀνεδείχθῃ μέγας. Πάλεψε στῆθος πρός στῆθος μέ τούς δαίμονες, νέκρωσε τίς ἄτακτες ἐπιθυμίες του, νίκησε τά πάθη του καί γεμάτος πίστη καί ἁγιότητα ἔδωσε στήν Ἐκκλησία ἀξιομίμητο παράδειγμα ὁσίου Πατρός, ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, μεγάλου ἀγωνιστοῦ καί ἥρωος τῆς ἐρήμου.
Σπάνια ἔφευγε ἀπό τήν ἔρημο γιά νά ἔλθει στήν πόλη τῆς Ἀλεξάνδρειας. Καί τότε, κατέβαινε γιά νά πολεμήσει τούς αἱρετικούς Ἀρειανούς μέ τόν ἁπλό λόγο του καί τά θαύματά του, καί νά ἐνισχύσει τούς Ὀρθοδόξους καί μάλιστα τόν πρῶτο ἐξ αὐτῶν, τόν φίλο του Μέγα Ἀθανάσιο. Καί μόνη ἡ ἐμφάνισή του τρόμαζε τούς Ἀρειανούς. Καί μόνη ἡ φήμη του ἦταν ἱκανή νά κατατροπώσει τούς ἐχθρούς καί νά στηρίξει τούς Ὀρθοδόξους. Καύχημα γιά ὅλους τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ψάλλουν «Τόν μοναστῶν τά πλήθη τόν καθηγητήν σε τιμῶμεν, πατήρ ἡμῶν Ἀντώνιε. Διά γάρ σου τήν ὄντως εὐθεῖαν πορεύεσθαι ἔγνωμεν» (Δοξαστικό Ἐσπερινοῦ).
Πανευτυχῆς καί τρισμακάριος ὑπάρχει τώρα στούς οὐρανούς ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος. Ἦταν πλούσιος καί ἑκουσίως ἔγινε πτωχός καί ἔζησε πτωχός ἐρημίτης καί ἀσκητής πρός δόξαν Θεοῦ. Ὑπῆρξε ἄξιος τοῦ πρώτου μακαρισμοῦ «μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστίν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. 6, 19). Στερήθηκε καί πείνασε καί δίψασε στήν ἔρημο ἀγωνιζόμενος τόν ἀγῶνα τῆς ἀρετῆς καί ἀσκήσεως. Ὑπέμεινε τίς στερήσεις του σέ ὅλη τήν ζωή, μέ ὑποδειγματική καρτερία, ἀξιούμενος τοῦ δευτέρου μακαρισμοῦ τοῦ Κυρίου «μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε» (Λουκ. 6,20). Ἔκλαψε πολύ γιά τίς ἀτέλειές του, τά πάθη του, τίς ἁμαρτίες του καί ἡμέρα καί νύκτα πάλευε κατά τῶν δαιμονικῶν πειρασμῶν καί ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν του. Ἔκλαιγε καί γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων καί μέ δάκρυα πικρά προσευχῆς καί μετανοίας συγκρατοῦσε τήν δίκαιη ὀργή τοῦ Θεοῦ, ἐφαρμόζοντας τόν τρίτο μακαρισμό «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λουκ. 6,21). Διώχθηκε, μισήθηκε, διεσύρθῃ, διαπομπεύθηκε, συκοφαντήθηκε, ὑβρίσθηκε ἀπό αἱρετικούς καί ἀπίστους ὁ μέγας ἀγωνιστής τῆς ἐρήμου, γιά τήν πίστη καί τήν ἀρετή του. «Μακάριοι ἔστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καί ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καί ὀνειδίσωσι καί ἐκβάλωσι τό ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρόν ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου» (Λουκ. 6,22).
Ἀναδείχθηκε μέ αὐτό τόν τρόπο, ἄξιος τῆς οὐρανίου χαρᾶς καί βασιλείας ὁ Μέγας Ἀντώνιος. «Χάρητε ἐν ἐκείνη τῇ ἡμέρᾳ καί σκιρτήσατε. ἰδού γάρ ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῷ» (Λουκ. 6, 23). Μακάριος πλέον καί πανευτυχής, χαίρει καί σκιρτᾷ καί εὐφραίνεται ὁ Μέγας Ἀντώνιος στούς οὐρανούς. Τώρα ἔχουμε καί ἐμεῖς βοηθό καί πρεσβευτή πλησίον τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τόν φοβερό ἀνταγωνιστή καί νικητή τῶν δαιμόνων. Ἔχουμε τίς εὐχές του, μέ τίς ὁποῖες καί ἀπό τότε πού ζοῦσε ἐπί γῆς, στήριζε τήν οικουμένη. Ἔχουμε τήν εὐλογία του. Ἔχουμε τό μέγα καί ἅγιο παράδειγμά του. Μακάρι αὐτό νά μᾶς ἐμπνέει, οἱ εὐχές του νά μᾶς δυναμώνουν, οἱ εὐλογίες του νά μᾶς στηρίζουν, νά κάνουμε καί ἐμεῖς τόν δικό μας ἀγῶνα, νά νικήσουμε τόν ἐχθρό μας, τόν διάβολο, καί νά γίνουμε καί ἐμεῖς μακάριοι οὐρανοπολίτες τῆς Βασίλειας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
