Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Γιά τήν ἀνθρώπινη λογική, δέν ὑπάρχει στό σύμπαν ἰσχυρότερη δύναμη ἀπό τόν χρόνο. Πλούτη καί μεγαλεῖα τοῦ κόσμου τούτου ὑποκλίνονται μπροστά στήν παντοδυναμία του. Καμία ἀνθρώπινη δύναμη δέν μπορεῖ νά σταματήσει τήν ροή του. Τά πάντα ἐξαρτῶνται ἀπό ἐκεῖνον καί συγχρόνως, τά πάντα κρίνονται ἀπό ἐκεῖνον. Αὐτά ποὐ σήμερα φαίνονται σημαντικά, αὔριο ὁ χρόνος θά τά ὁδηγήσει στήν ἀσημαντότητα. Πασχίζουν οἱ ἄνθρωποι νά ἀντισταθοῦν στόν χρόνο καί στήν δίδυμη ἀδελφή του, τήν φθορά. Ἀμήχανος ὁ ἄνθρωπος, ἀναζητᾷ μέ ἀγωνία τρόπους νά ξεγελάσει τόν χρόνο καί νά ἐμποδίσει τήν φθορά του. Ὅλοι ὅμως γνωρίζουμε πώς τά πάντα ὁδηγούνται στήν λησμονιά.
Ἐμεῖς, ὅμως, σήμερα νιώθουμε τήν ἀνάγκη νά κάνουμε ἕνα νέο ξεκίνημα. Ὑποδεχόμαστε τήν νέα χρονιά γεμάτοι αἰσιοδοξία καί ἐλπίδες. Ἔχουμε βαθιά ἐπιθυμία νά ἀφήσουμε πίσω μας τά λάθη καί τίς ἀντιξοότητες τοῦ παρελθόντος. Ζητᾶμε, μέ ὅλη τήν καρδιά μας, ἕνα φωτεινότερο μέλλον, μία ζωή μέ βαθύτερο νόημα, ἕναν νέο χρόνο μέ ὑγεία καί ἐκπλήρωση ὅλων τῶν προσδοκιῶν μας. Θέλουμε, ἡ ζωή μας, αὐτή ἡ μικρή καί προσωρινή ζωή, ἡ δική μας καί ὅλων ὅσων ἀγαπᾶμε, νά ἀποδειχτεῖ ἰσχυρότερη ἀπό τόν θάνατο.
Ὑπάρχει ἄραγε τρόπος νά ἀντισταθεῖ κανείς στόν χρόνο; Ὑπάρχει τρόπος νά ἀντιμετωπίσει κανείς τήν ματαιότητα τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων; Ὑπάρχει δρόμος πού νά ὁδηγεῖ πέρα ἀπό τό ἀναπόδραστο τέλος;
Ὑπάρχει ἀδελφοί μου! Εἶναι ὁ δρόμος Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος δημιούργησε τόν χρόνο. Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Πλάστη τοῦ παντός, ὁ ὁποῖος «τούς αἰώνας ἐποίησεν», ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή του. Ὑπάρχει Ἐκεῖνος πού μέ τήν ἐνανθρώπισή Του, γεφύρωσε τό χάσμα ἀνάμεσα σέ οὐρανό καί γῆ καί ἔδωσε ἀπάντηση στόν βαθύ πόθο τῆς ἀνθρωπότητος γιά αἰωνιότητα.
Ὁ Θεός καί Κύριος τῶν Δυνάμεων βρίσκεται πλέον ἀνάμεσά μας. Γνωρίζει τούς πόθους μας. Γνωρίζει τήν δίψα μας. Γνωρίζει τόν πόνο μας. Δέν ξέχασε ποτέ πώς μᾶς ἔπλασε, ὄχι γιά θάνατο ἀλλά γιά ζωή. Καί ἦρθε νά μᾶς τήν προσφέρει ἁπλόχερα. Ἕνα μόνο μᾶς ζητᾷ: Νά πάψουμε νά στηρίζουμε τούς πόθους καί τίς ἐλπίδες μας στά μάταια καί τά φθαρτά τοῦ κόσμου τούτου καί νά στραφοῦμε ὁλοκληρωτικά πρός Ἐκεῖνον.
Βλέπει καί γνωρίζει πώς ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά ξεχάσει τόν φόβο τοῦ θανάτου στρέφοντας τόν πόθο τῆς ψυχῆς του στόν πλοῦτο, τήν δύναμη καί τήν εὔκολη ἀπόλαυση. Ἐκεῖνος, ὅμως, δέν ἀπελπίζεται. Ἐπιμένει. Καί ἔρχεται ξανά νά μᾶς προσφέρει μία νέα εὐκαιρία, μία νέα πρωτοχρονιά, ἕνα νέο «εὐλογητός». Δῶρο δικό του εἶναι ὁ χρόνος καί μποροῦμε νά τόν μεταβάλλουμε σέ ἀνεκτίμητο θησαυρό, ἀρκεῖ νά τόν χρησιμοποιήσουμε σωστά, ἔστω κι ἄν οἱ ἡμέρες πού ζοῦμε εἶναι «πονηρές», ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἐφεσίους.
Ὅσα ὅμως κι ἄν συμβαίνουν γύρω μας, δέν μποροῦν νά μᾶς ἐμποδίσουν νά μεταβάλλουμε τήν κάθε ἡμέρα μας, τήν κάθε ὥρα μας, τό κάθε λεπτό μας, σέ προθάλαμο τῆς αἰωνιότητος. Κανείς καί τίποτα δέν μπορεῖ νά σταθεῖ ἐμπόδιο στήν ἀπόφασή μας κάθε μας πράξη, κάθε μας σκέψη καί κάθε μας λόγος νά συντονίζονται μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνου πού θέλει καί μπορεῖ νά μεταβάλει τόν χρόνο τῆς ζωής μας, ἀπό καταδίκη, σέ πύλη πρός τήν οὐράνια Βασιλεία.
Χωρίς τό Εὐαγγέλιο, ἡ φθορά τοῦ χρόνου εἶναι ανίκητη. Χωρίς τήν ἐμπειρία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι σάν νά ἔχει ἀποδεχτεῖ τό τέλος της. Ἐγώ, ὅμως, σήμερα, σᾶς καλῶ νά ἀμφισβητήσουμε μαζί τήν παντοδυναμία τῆς φθορᾶς καί νά μήν ἀποδεχτοῦμε τήν καταδίκη τοῦ ἀνθρώπου. Ἄς γίνει ἡ σημερινή πρώτη ἡμέρα τοῦ νέου ἔτους ἀφετηρία μίας ζωῆς μέ περισσότερη πίστη, περισσότερη ἀγάπη, περισσότερη ἑνότητα. Ἄς ἀποτελέσουμε, ὡς ζωντανή Ἐκκλησία, φάρο ἐλπίδας γιά τήν πολύπαθη ἀνθρωπότητα καί ἄς εἴμαστε βέβαιοι πώς ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ.
Καλό καί εὐλογημένο τό νέο ἔτος, μέ τήν Χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Μέ ὅλη μου τήν πατρική ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
