Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίω ἀγαπημένα,
Ὅπως γνωρίζετε, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στηρίζεται σὲ δυὸ πυλῶνες, σὲ δυὸ θεμέλια: Τὸ ἕνα εἶναι ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ τὸ ἄλλο ἡ Ἱερά μας Παράδοση.
Ἡ πρώτη περιγράφει ὅλα τὰ στάδια τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ, προκειμένου ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπιστρέψει στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Οὐράνιου Πατέρα καὶ Δημιουργοῦ του. Ἡ δεύτερη περιλαμβάνει τὸν βίο καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀνταποκρίθηκαν, ψυχή τε καὶ σώματι, στὴν θεϊκὴ πρόσκληση, δείχνοντας πρὸς ἐμᾶς, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸν λόγο τους, τὸν δρόμο πρὸς τὴν αἰωνιότητα.
Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ μία κοινωνία ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους συνδέει ἡ κοινὴ πίστη ἀλλὰ καὶ ἕνας κοινὸς τρόπος ζωῆς, σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας καὶ τῶν Ἁγίων Του. Ὅπως λοιπὸν ἀντιλαμβάνεστε, τὸ Εὐαγγέλιο ἀποτελεῖ γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς, ὄχι μόνον ἕνα ἁπλὸ κείμενο ἀλλὰ ἕναν ἰσχυρὸ σύνδεσμο πού μᾶς κρατᾷ ἑνωμένους καὶ μᾶς κάνει συνοδοιπόρους στὸν δρόμο πρὸς τὴν οὐράνια Βασιλεία.
Αὐτὴ τὴν ἑνότητα ἐπιθυμῶ ὡς νέος Ἐπίσκοπός σας νὰ ἐνισχύσω μέσῳ τῆς συχνῆς μας ἐπικοινωνίας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, κάθε Κυριακή, καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, θὰ ἀπευθύνομαι πρὸς ἐσᾶς, μέσῳ τοῦ κηρύγματος, ἔχοντας ὡς σκοπὸ νὰ ἐνισχύσω τοὺς πνευματικούς μας δεσμούς, ὥστε, ὡς τοπικὴ Ἐκκλησία, νὰ βαδίσουμε μαζὶ τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας.
Σὲ αὐτὴν τὴν πρώτη Κυριακὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρουσιάζει τὴν παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν. Ὅπως ἀκούσαμε κατὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ἕνας πλούσιος γαιοκτήμονας ἐμπιστεύεται τὸ ἀμπέλι του σὲ κάποιους γεωργούς, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἀποδεικνύονται ἀνάξιοι τῆς ἐμπιστοσύνης του καὶ ἁρπάζουν τὸν καρπό. Ἡ αὐθάδεια καὶ ἡ ἀλαζονεία τους μάλιστα φτάνει σὲ τέτοιο σημεῖο, ὥστε κακοποιοῦν τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ γαιοκτήμονα, ποὺ ἔρχονται νὰ ἐλέγξουν τὴν ἐργασία τους καὶ σκοτώνουν τὸν ἴδιο τὸν γιό του.
Σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ἡ παραβολὴ αὐτὴ εἶναι πολυεπίπεδη καὶ τὰ μηνύματά της πολλὰ καὶ διαχρονικά. Αὐτὴ καθεαυτὴ ἡ παραβολὴ εἶχε ὡς πρώτους ἀποδέκτες τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἐκπροσωποῦν τὸν Ἑβραϊκὸ λαό. Ἕναν λαὸ ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε τῆς μεγάλης ἐμπιστοσύνης τοῦ Θεοῦ προκειμένου νὰ καλλιεργήσει καὶ νὰ φανερώσει στὸν κόσμο τὸ θέλημά Του, μὲ σκοπό, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ γνωρίσουν τὸν ἕναν καὶ μοναδικὸ Θεό. Τὸ προνόμιο ὅμως αὐτὸ ἔγινε γιὰ ἐκείνους αἰτία ἀλαζονείας, ἡ ὁποία τελικῶς τοὺς ὁδήγησε ἐπανειλημμένως στὴν ἀποστασία. Ἰδιαιτέρως οἱ Φαρισαῖοι μετατράπηκαν σὲ κριτὲς τῶν πάντων. Διατήρησαν τοὺς τύπους, ἔχασαν ὅμως τὴν οὐσία, στερώντας ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους καὶ τοὺς ἄλλους τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος.
Οἱ προφῆτες, ὡς ἀπεσταλμένοι τοῦ Θεοῦ, σὲ ὅλη τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, καλοῦσαν τὸν Ἑβραϊκὸ λαὸ νὰ ἐπιστρέψει στὴν αὐθεντικὴ καὶ καρδιακὴ σχέση μὲ τὸν Θεό, στηλιτεύοντας τὴν σκληροκαρδία καὶ τὴν ὑποκρισία. Ὅλοι ὅμως ἀνεξαιρέτως περιφρονήθηκαν, χλευάστηκαν καὶ τελικῶς βρῆκαν μαρτυρικὸ τέλος. Ἔσχατος καὶ κορυφαῖος ἀπεσταλμένος ὑπῆρξε ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Ὅμως καὶ Αὐτὸς εἶχε τὴν ἴδια ἀντιμετώπιση καὶ τελικῶς ὑπέστη τὸν σταυρικὸ θάνατο.
Πέρα ἀπὸ τὸ κατηγορητήριο, τὸ ὁποῖον ἀπευθύνει ἡ παραβολὴ αὐτὴ πρὸς τοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, περιλαμβάνει μηνύματα ἀλλὰ καὶ προειδοποιήσεις πρὸς τὸν νέο περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία στὴν ὁποία ὅλοι ἀνήκουμε. Αὐτὴ εἶναι ὁ νέος ἀμπελῶνας, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἐμπιστεύτηκε σ΄ ἐμᾶς. Ὁ μυστικὸς αὐτὸς ἀμπελῶνας ἀναμένει τὸν πνευματικό μας ἀγῶνα, ὥστε νὰ δώσει τοὺς καρποὺς τῆς πίστεως καὶ τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς. Αὐτοὶ εἶναι οἱ πολύτιμοι καρποί, τοὺς ὁποίους καλούμεθα νὰ προσφέρουμε στὸν ἑαυτό μας, στοὺς ἀδελφούς μας καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἔχει τὴν εὐθύνη νὰ ἀναπτύξει τὶς προσωπικές του δυνατότητες καὶ τὰ τάλαντα, συμβάλλοντας σὲ αὐτὴ τὴν καρποφορία. Ὁ καθένας ἀπό μᾶς ἔχει τὴ δική του ἀποστολή.
Ὑπάρχει, ὅμως, καὶ μία ἰδιαίτερη κατηγορία μελῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ἔχει ἀναλάβει ἕνα ἰδιαίτερο ἔργο: νὰ μεταφέρει διαρκῶς τὴν αὐθεντικὴ φωνὴ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ στὸν λαό, νὰ ἐντοπίζει τυχὸν παραχάραξη τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου καὶ ἀλλοίωση τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους καὶ νὰ ὑπενθυμίζει τὸ αὐθεντικὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος, ὅπως οἱ ἀπεσταλμένοι στὸν ἀμπελῶνα τῆς παραβολῆς, εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία. Ἡ ἀποστολὴ του ἀποτελεῖ συνέχεια τοῦ ἔργου τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Αὐτὸς εἶναι ὁ «ἀπεσταλμένος», ὡς συνέχεια τῶν δώδεκα Μαθητῶν ποὺ ἄκουσαν ἀπὸ τὸν ἀναστημένο Χριστό: «Εἰρήνη σ’ ἐσάς! Ὅπως ὁ Πατέρας ἔστειλε ἐμένα, ἔτσι στέλνω κι ἐγὼ ἐσάς» (Ἰω. 20,21). Ἡ ἀποστολικὴ διαδοχή, ἡ ὁποία ξεκίνησε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, φτάνει μέχρι τὶς μέρες μας μέσῳ τῆς χειροτονίας τῶν Ἐπισκόπων καὶ δὲν ἀποτελεῖ τίποτε ἄλλο παρὰ τὴν φανέρωση τῆς διαρκοῦς παρουσίας καὶ μέριμνας τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Ὁ τοπικὸς Ἐπίσκοπος δὲν ποιμαίνει τὴν Ἐκκλησία ὡς κριτὴς ἀλλὰ ὡς πατέρας, ἔχοντας καὶ ὁ ἴδιος δεχτεῖ, μέσῳ τῆς χειροτονίας του, τὴν πατρικὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός. Γιὰ νὰ συνειδητοποιήσει κανεὶς τὴν ποιότητα καὶ τὴν εὐθύνη τῆς ἀποστολῆς τοῦ Ἐπισκόπου, ἀρκεῖ νὰ διαβάσει τὶς Ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἐκεῖ θὰ διαπιστώσει μὲ πόση ἔννοια καὶ ἀγωνία ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ὡς ἀπεσταλμένος καὶ ἐκεῖνος, καταρτίζει πνευματικὰ τὶς νεοσύστατες ἐκκλησίες ποὺ ὁ ἴδιος ἵδρυσε, ἀλλὰ καὶ πόση χαρὰ νιώθει ὅταν διαπιστώνει πὼς τὰ πνευματικά του τέκνα καρποφοροῦν πνευματικά.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ σημερινὴ παραβολή, μᾶς καλεῖ νὰ μὴν ἀκολουθήσουμε τὸν δρόμο τῶν κακῶν γεωργῶν, ἀλλὰ νὰ ἀναλάβουμε, ὄχι μὲ ἀλαζονεία ἀλλὰ μὲ εὐθύνη καὶ ταπεινοφροσύνη τὴν ἀποστολή μας. Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνᾶμε πὼς ἐπιτελοῦμε ἔργο, ὄχι δικό μας ἀλλὰ τὸ ἔργο τοῦ μεγάλου Ἀμπελουργοῦ, τοῦ Χριστοῦ μας. Μόνον ἔτσι θὰ ἐπιτύχουμε τὴν προσωπική μας καρποφορία, μόνον ἔτσι θὰ συμβάλλουμε καὶ στὴν καρποφορία ὁλόκληρής τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ καρποφορία αὐτὴ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀποτελεῖ γιὰ τὸν τοπικὸ Ἐπίσκοπο χαρὰ καὶ καύχημα, προκειμένου νὰ ἐπιτελεῖ καὶ ἐκεῖνος μὲ ζῆλο καὶ ἀφοσίωση τὴ δική του ἀποστολή, προσφέροντας τὸ σύνολο τῶν δυνάμεών του στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ποιμνίου ποὺ τοῦ ἐμπιστεύτηκε «ὁ Ποιμὴν ὁ καλός».
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Θεὸς μὲ ἀξίωσε νὰ βρεθῶ ἀπεσταλμένος σὲ ἕνα εὐλογημένο τόπο, μὲ ἀνθρώπους πρόθυμους νὰ διακονήσουν τὸν ἀμπελῶνα Του καὶ νὰ προσφέρουν τὴν ἀγάπη τους στὸν σύγχρονο κόσμο. Σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο καλῶ τὸν καθένα σας νὰ συμμετάσχει μὲ ἀκόμη μεγαλύτερο ζῆλο, ἀναγνωρίζοντας τὰ μοναδικὰ χαρίσματα ἑκάστου καὶ ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ ἐνδιαφέρον σας πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ τὴν ἀφοσίωσή σας πρὸς τὴν Ἐκκλησία.
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
